- canalan
- sif.1. Cəllad, adamöldürən, qaniçən. <Rüstəm:> Bundan sonra mən canalıcı cəllada dönməliyəm… C. C.. //məc. Üzücü, çox əziyyətli. Çox canalan işdir.2. məc. Füsunkar, məftunedici, dilbər. Dilbilən, bir canalan, bir qəddi-şümşad almayım? Ömrümün axır dəmində almayım, şad olmayım. Ə. N.. Tovuzun canalıcı səsi <Əhmədi> dəlicəsinə məftun etmişdi. M. Süleymanov. <Qızın> canalıcı qaynar ala gözləri indi xüsusi bir qızğınlıqla parıldayır, ehtirasdan alışıb yanırdı. V. Şıxlı.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.